De Piraña van de Efteling

Ieks!!! Wat is dat voor een akelig, groot dier? Eentje met twee groene poten, een raar soort lijfje met bloemenmotief en een witte kop met zwart haar. Het dier maakte  een raar soort geluid en zette een paar stappen terug.  My god, zoiets achterlijks had de gifgroene adder nog niet eerder gezien. Snel vervolgde ze haar weg door het dichte struikgewas. 

En zo daalde de avond neer over de rivier. Een goudgele gloed verlichtte het onstuimige water.  Waren het eerst nog tropische vogels die boven ons cirkels, nu was het de beurt aan een legioen vleermuizen. Bliksemflitsen in de verte. Ver weg aan de oever lichtten kampvuren op. Mensen dronken een biertje bij de rivier. Rudy draaide zich om, een brede glimlach.

Wie had dat gedacht, dat ik ooit met manlief zou gaan raften? Het was geweldig geweest, zoveel leuker dan in de Efteling, een waardige afsluiter van een te gek weekend in en om Tarapoto. 

We hadden enkele dagen een lodge gehuurd, een paar kilometer buiten de stad, aan het einde van een zanderig pad in de wildernis, vlakbij een nationaal park. Gewaad in de rivier (omgeven door vlinders in alle soorten en maten), gewandeld, een dierenopvangcentrum bezocht, genoten van alle vreemde geluiden en geuren in het bos.

Zelf nog bijna op een gifgroene adder getrapt tijdens een solo-wandeling in het park. En nu dus geraft. 

Tarapoto 12 points! 

Gisteren onze reis vervolgd naar Yurimaguas aan de Huallaga rivier in de Amazone, en nu op zoek naar een boot naar Iquitos. Das geen kattenpis… Rederij Stiphout bestaat hier nog niet 🤨. We zijn eventjes gestrand. Ach, er zijn ergere plaatsen (en het is maar 35 graden Celsius). 

To be continued…